Sunday, May 23, 2010

HADIAH HARI LAHIR ( part 1 )

"SEMALAM I CALL U, U TAK ANSWER.." berbunyi lagi handphone yang sememangnya malas nak dijawab panggilannya. Mesti dia yang call ni. Malasnya..Boleh tak kalau aku tak jawab? hmm..Apa lagi yang dia nak? Kami bukan ada apa-apa pun lagi. Kalau lah nak diingatkan kisah dulu, mampukah aku lupakan perbuatannya? Aduhai lelaki... aku tak mungkin selemah itu

"Yong..siapa yang telefon tu? kenapa tak diangkat?" Suara emak menjengah dari dapur. Mak aku ni, daripada dapur pun dia boleh dengar handphone tu berbunyi, aku yang kat sini buat-buat pekak pula. Kalau lah emak tahu siapa yang mengganggu ni, mesti bisinglah nanti. "Yong, angkatlah...aduhai anak dara sorang ni, apa lah yang diangankannya..."

"Iye..akak angkat. Manusia sorang ni pun satu, orang tak nak angkat tu, tak payah lah susah-susah telefon banyak kali. Tak faham ke." Tapi, kelam kabut jugak aku mengejar handphone aku tu. Tak nak kena tegur lagi dengan emak. Lagi parah kalau emak tahu manusia tu datang semula dalam hidup aku.

"Iye..nak cakap dengan siapa?" Sengaja aku bertanya, sedangkan handphone ni memang aku yang punya. Tentulah orang yang menelefon itu nak bercakap dengan aku. Sengaja aku buat-buat tak faham. "Hoi cik Emi... akulah. Apa kena dengan kau ni?" Alamak! Aku dah silap kali ni. Buat malu je. Ni lah padahnya bila angkat telefon, tak tengok nama pemanggil, lepas tu main jawab dengan yakin je.

"Haha... sengaja..Kau ni kenapa call aku? Rindu ke?" Sengaja nak cover malu. Sedangkan aku memang malas nak bercakap dengan sesiapa pun hari ini. Lebih seronok duduk bersendirian, tenangkan fikiran yang kusut ni.

"Keluar jom Emi. Boring la."

"Amboi kau, boring je cari aku. Kalau tak, kau kat mana pun aku tak tahu."

"La, tak nak ke?..tak pe lah. Siapalah aku ni kan. Hidung memang tak mancung, tapi pipi tak de lah tersorong-sorong. Hehe..."

Perasan juga manusia seorang ni. Menyampah dengar pun ada. Tapi kelakar juga lah ayat dia tu. Tak pernah dia cakap macam ni. Kah..kah..kah...

"Cuba bagi tau aku, kau ni kenapa Fadil? Apa dah jadi sampai kau bertukar macam ni? Frust lagi ke...?"

"Frust? ye ke?...Tengok kaki la yong ye. Mana lah aku ni pernah kena tinggal. Aku yang tertinggalkan diorang tu selalulah kot."

Huh... Poyo nye ayat! Manalah ada lelaki nak mengaku dia kena tinggal.

"Malas lah nak layan kau. Banyak lagi kerja aku. Lagipun aku ni kan orang paling busy kat dunia, bak kata kau la kan."

"Jap la... Kau nak keluar ke tak ni?"

Ishh..kenapa la dia ni. Sah la tu apa yang aku fikir tadi. Dah memang jenis yang susah nak mengaku, tak mungkin la dia nak kata yang dia tengah frust. Dah lama aku kenal kau, dengar suara pun aku dah tau la Fadil.

"Sorry la Fadil. Aku memang tak nak keluar hari ni..."

"Kenapa?"

*BERSAMBUNG....




0 comments:

Post a Comment